Stel je eens voor dat je IN een grote strandbal zit. Alsof je in een grote bubbel zit.
Let nou eens op wat je nu allemaal denkt terwijl je je dit inbeeldt:
- wat een stomme oefening
- dat slaat nergens op
- oké ik ga het proberen
- wat zou Louise willen
- ik heb wel wat beters te doen
- ik zal het wel niet kunnen wat ze van me vraagt
Die gedachten zijn nou niet echt het mooiste behang wat je aan de binnenkant van jouw strandbal kan plakken, die bubbel waar jij in zit.
De criticus, scepticus, de rechter of pleaser zijn allemaal aan het woord. Waar is het speelse kind, de vrije geest, de creatieveling, de uitvinder?
Wat zou het speelse kind zeggen? Misschien wel: wat gaaf mijn strandbal is van binnen een regenboog…
Of de artiest: Laten we de hele binnenkant beplakken met grappige tekeningen waar ik blij van word…
De uitvinder maakt er misschien wel een Barbapapa-figuur van, zodat je allemaal uitstulpingen krijgt.
Maar hoe vaak krijgen zij het woord?
Hoe kritisch en onaardig ben je eigenlijk tegen jezelf? Hoe ben je gevormd door je opvoeding, door de omgeving, de cultuur waarin je opgroeit?
Negatieve gedachten zijn net als klittenband: ze blijven vastzitten in je hoofd.
Positieve en blije gedachten daarentegen zijn net als warme boter op een Tefal bakpan: ze glijden er direct vanaf.
Let maar eens op.
Een zonsondergang is prachtig maar als ie onder is dan is het voorbij. Misschien zucht je nog een keer hoe mooi het was maar daarna ga je weer verder.
Als je je zorgen maakt over je kind of over je werk, dan blijft dat in je hoofd hangen.
Let de komende week eens op wie er het meeste te zeggen heeft aan de tafel in je hoofd. Heel misschien kan je andere stemmen aan het woord laten komen.
Spiegelwerk, één van mijn online trainingen, gaat hier trouwens ook over.
Kijk op mijn website onder cursussen.
