Ik ben boos en ik vergeef het je niet.
In de vorige twee Snippets heb ik geschreven over de machtsspelletjes en aandacht vragen als overlevingsstrategieën. De derde is een ingewikkelde. Je kind is echt niet happy, het is boos. En verdrietig maar daar weet ze geen raad mee.
Op de een of andere manier is je kind gekwetst, diep geraakt en kan dat niet aangeven of uitleggen. Wat voor gedrag hoort daar bij?
- Ze kunnen gemeen worden naar jou, naar andere kinderen en naar dieren
- Destructief zijn
- Liegen (alle kinderen jokken op zijn tijd maar ronduit liegen is wat anders)
- Geeft vaak anderen de schuld
- Gelooft vaak dat niemand hem leuk vindt, de moeite waard vindt
- Door haar gedrag maakt ze zichzelf ook echt niet geliefd
- En vertrouwt er niet op dat iemand van hem houdt
Super ingewikkeld als je kind zulk gedrag vertoont. Vooral omdat je als ouder ook maar een mens bent en je niet altijd reageert zoals je het liefste zou willen.
- Je voelt je gekwetst als ouder en wordt gek van het gedrag van je kind
- Eigenlijk vind je je kind helemaal niet leuk
- En vind je jouw kind ondankbaar
- Soms kan je zo boos/onmachtig worden dat je je kind een lesje wilt leren
- Of dat je je kind maar links laat liggen in de hoop dat de andere ouder het oplost
Deze strategie veranderen van je kind is extreem ingewikkeld want het vertrouwen tussen jullie is op de een of andere manier niet meer optimaal.
Laat je kind zien waar die goed in is, zorg ervoor dat je haar niet afkat en afkapt. Misschien meer dingen samen doen op hun voorwaarden maar met jouw grenzen. Herken en erken zijn gevoelens en geef aan, laat merken dat je wel van hem houdt. Hou jezelf in.
Belangrijk is dat je op onderzoek gaat waardoor je kind gekwetst is en zich zo machteloos voelt. Dat kan iets heel kleins zijn voor jou maar iets heel groots voor je kind.
Misschien is er een nieuwe baby geboren en heb jij in je onschuld gezegd dat hij heel erg lief moet zijn voor de baby omdat die klein is en hulpeloos maar nu voelt je oudste zich onveilig en buitengesloten.
Vertrouwen terugwinnen kan echt, maar is niet iets wat heel snel gebeurt.
Je kind straffen voor zijn gedrag terwijl dit zijn manier van aandacht vragen is, is iets wat je makkelijk doet maar het helpt niet. Pubers met dit gedrag naar hun kamer sturen zorgt er niet voor dat jullie relatie zich herstelt. Enne pubers weten haarfijn om aandacht te vragen op het moment dat het jou het minste uitkomt…
Dit is werkelijk een heel lastig iets, waar je zelf als ouder ook goed naar jezelf mag gaan kijken en je eigen gedrag hoogstwaarschijnlijk ook moet gaan veranderen.
Mocht je meer tips willen, dan ben ik er voor je. Altijd.
