Opvoeden is een kunst. En niet eentje die we leren op school.
Eén van de lastigste aspecten hiervan is consequent zijn.
Dat vraagt om geduld, discipline en, absoluut, om begrip.
In de kern gaat consequent zijn om “het stellen van heldere, realistische grenzen en deze consistent handhaven”.
Het is nooit bedoeld als straf, maar als een manier om je kinderen een bepaalde vorm van veiligheid te geven, waardoor ze structuur en zelfdiscipline kunnen leren.
Elk kind hoort dit uit te proberen bij zijn ouder.
En eerlijk gezegd, ik vind dat ook de taak van een kind: tot hoever kan ik gaan om toch dat extra koekje te krijgen?
Consequent zijn zorgt voor duidelijkheid.
Geef aan wat je verwacht en wees duidelijk over wat de consequenties zijn van bepaald gedrag. "Als je je speelgoed niet opruimt, kun je morgen niet met je lego spelen."
Het is handig om helder en duidelijk aan te geven wat er van je kind wordt verwacht en wat de gevolgen zijn van hun acties.
Wees consistent.
Dit is de lastigste, zeker als je moe bent en je kind blijft maar zeuren en zaniken. Maar wanneer je eenmaal een regel hebt gesteld, is het belangrijk deze te vol te houden.
Dit betekent niet dat je niet flexibel kunt zijn, maar het betekent wel dat je jouw kind leert dat acties gevolgen hebben.
Ten slotte, denk eraan dat consequent zijn niet betekent dat je hard of onbuigzaam moet zijn. Het gaat erom liefdevolle grenzen te stellen die je kind helpen om de wereld om zich heen te begrijpen zodat ze leren dat er gevolgen kunnen zijn van hun gedrag maar ook dat er zoiets als ‘nee’ bestaat.
Het gaat niet om het controleren van je kind, maar om het begeleiden.
Opvoeden kan een uitdaging zijn. Met geduld, duidelijkheid en consequent zijn kan je jouw kinderen helpen om respect en verantwoordelijkheid te ontwikkelen.
En vergeet niet, elke ouder (iedereen, ik ook) maakt fouten - het belangrijkste is dat we mee bewegen, leren en groeien, net als je kinderen.
