Deze week ben ik naar het van Gogh Museum geweest. Ik ben er al vaker geweest, maar deze keer was het anders. Terwijl ik door de zalen met al die prachtige meesterwerken dwaalde, te midden van alle toeristen, viel mijn oog op het ongelooflijk mooie "Amandelbloesem" van Vincent van Gogh.
Van Gogh schilderde het als een geschenk voor zijn neefje, die naar hem vernoemd was. Hij noemde het zijn meest geduldige schilderij. Dat kan je echt terug zien in die tere, lieflijke bloesemblaadjes die met zoveel zorg en liefde zijn geschilderd. Maar als je goed kijkt, zie je ook oude, gebarsten stukjes hout. Het schilderij lijkt het leven en de vergankelijkheid bij elkaar te brengen. Je kan bijna voelen hoe vereerd Van Gogh was dat zijn neefje zijn naam had.
Terwijl ik daar voor het schilderij stond, viel me iets op. De meeste mensen keken even, maakten een snelle foto en gingen weer verder. Maar naast me stond een meisje, ook stil, en samen keken we naar het kunstwerk. We waren beiden geraakt, maar op totaal verschillende manieren.
Voor haar ging het om de technische details: de penseelstreken op het doek, de manier waarop de kleuren samenvloeiden. Dat hoorde ik toen ze met haar partner erover gingen praten.
Voor mij was het iets anders wat me raakte.
Ik moest denken aan de cyclus van het leven, aan de onverwoestbaarheid van de natuur maar ook aan de kwetsbaarheid van de mensheid.
Ongelooflijk hoe de natuur altijd een manier vindt om te blijven bestaan, zelfs in de allergrootste stormen.
Hoe bijzonder de schoonheid van het leven is, maar ook aan de domheid van ons mensen, die natuur verwaarloost en beschadigt.
Dit schilderij uit 1890 bracht dat allemaal naar boven vandaag.
Het liet me weer voelen waarom kunst zo belangrijk is.
Maar heel eerlijk gezegd: lang niet alle kunst doet dit met me.
Toch ga ik snel weer op zoek naar iets wat me zo kan ontroeren, zo kan raken in deze heftige en chaotische tijden.
Juist nu heb ik dat nodig.
Hoe zit dat met jou?
P.S. Om Pokémon Pikachu -op z’n Vincent van Goghs geschilderd- te zien, was natuurlijk te leuk!
