Een vriendin zat er helemaal doorheen. Ze vond zichzelf niet goed genoeg. Cijferde zichzelf helemaal weg. Depressief zelfs. Op een gegeven moment heeft ze hulp gezocht. Heel stoer want wij, Nederlandse families, woonden in het buitenland, ver weg. Het was in de tijd ver voor online sessies.
Als vriendin kon ik haar steunen, als therapeut was ik te dichtbij. Gelukkig vond ze een geweldige therapeut die haar meenam op een briljant pad. Ze leerde over zichzelf. Ze leerde om anders te kijken naar de dingen die om haar heen gebeurden. Waar ze wel en geen controle over had.
Ik was best wel nieuwsgierig hoe deze man het proces aanpakte. Mijn vriendin gaf me de opdrachten die ze moest maken.
Eentje is me tot de dag van vandaag bijgebleven en gebruik ik nu zelf ook regelmatig. Voor mezelf en voor mijn eigen cliënten.
Het is een beetje te vergelijken met het bijhouden van een dankbaarheidsboekje, een boekje waar je elke dag 3 tot 5 dingen opschrijft waar je blij van bent geworden, dankbaar voor bent, wat goed is gegaan die dag, waar je een glimlach van hebt gekregen.
Deze opdracht gaat over je alledaagse dingen.
De weg naar werk of school. Boodschappen doen. Huis opruimen. Je werkplek.
Kijk eens bewust en wat zie je dan? Kijk eens omhoog, neem eens een andere weg. Zie je de vogels in de bomen zitten? De posters voor de ramen? De kleur van die auto voor de deur? Zwaai naar je buurman.
Ga van je automatisch piloot af.
Zie, kijk, luister, hoor wat er om je heen gebeurt.
Zorg ervoor dat je elke dag iets nieuws, iets anders ziet.
Zo gebruik je je hersenen en maak je nieuwe verbindingen aan.
Merk dat er veel meer is en geniet daarvan.
PS Toen ik mijn vriendin deze blog liet lezen, zei ze dat ze best nog wel eens terug dacht aan die sessies en hoe ze haar (nog steeds) helpen.
