Veiligheid en de kracht van kleine keuzes
Overal lees ik ‘opeens’ hoe belangrijk het is om kinderen vrijheid te geven.
Maar weet je wat? Te veel vrijheid kan je kind juist onzeker maken.
Ik snap het: je wilt je kinderen alle ruimte geven om te ontdekken wat ze zelf willen.
Maar realiseer je je dat je jouw kinderen daarmee juist kan overweldigen? Het kan voor je kind aanvoelen als zwemmen zonder reddingsboei.
Misschien herken je het: je vraagt je kind wat het wil doen of eten, en je krijgt een ongeduldig “Ik weet het niet!” of “Kies jij maar” terug.
Dat is niet omdat ze niet willen kiezen, maar omdat ze simpelweg nog niet kùnnen kiezen. Zij weten nog niet wat de gevolgen van veel dingen zijn, ze kennen de mogelijke gevaren niet. En, veel belangrijker voor jouw kind: hoe ga jij, papa of mama, reageren als ik wéér pizza wil eten?
Kinderen zijn afhankelijk van jou als ouder. Ze hebben jouw leiding nodig.
Als jij ze constant vraagt wat ze willen zonder richting te geven, voelt het alsof jij het ook niet weet. En dat is voor hen super onveilig. Kinderen hebben iemand nodig die zegt: “Dit is wat we kunnen doen,” en ze daarin begeleidt.
In plaats van ‘Wat wil je eten?’ kun je zeggen: ‘Ik kan pasta of stamppot maken vanavond, wat kies je?’ Simpel, overzichtelijk, en veilig.
Door duidelijke opties te geven, help je je kind niet alleen om beslissingen te nemen, maar laat je ook zien dat jij er bent om de weg te wijzen. Het maakt niet uit of het gaat om plannen voor de dag of wat er op hun bord komt: jij blijft degene die richting geeft. Zij hoeven zich niet verloren te voelen in dat buffet vol mogelijkheden.
Ik zie vaak hoe die goedbedoelde vrijheid juist leidt tot onzekerheid, en lamlendigheid, bij kinderen. Mijn stelling is toch echt dat we onze kinderen moeten begeleiden en te laten voelen: jij hoeft het niet alleen te doen.
Natuurlijk weet ik dat het niet altijd makkelijk is. Ik ben ook geen heilige geweest, hoor.
Het gaat om je kind veiligheid te geven, veilig te laten voelen.
Veiligheid zit in kleine dingen.
Het gaat er niet om dat je de perfecte keuzes aanbiedt, maar dat je laat voelen: “Ik ben hier. Ik zie jou. Ik weet wat we doen.”
Dat vertrouwen dat je zo geeft, is goud waard.
