Laatst was ik bij vrienden die uitgebreid aan het praten waren over hurkle-durkle.
Ik had er nog nooit van gehoord! Maar het is een écht bestaand Schots woord.
Misschien doe je het zelf wel eens.
Hihi. Stel je voor: het is weekend, je ligt lekker in je bed, je wekker gaat, je ogen gaan langzaam open, maar je lichaam roept direct: Nee, ik wil niet! Dus je draait je nog een keer om, nestelt je dieper in je dekens en doet alsof het leven nog even niet begint.
Dàt is hurkle-durkle’n!
Laten we eerlijk zijn: het is eigenlijk gewoon uitstelgedrag in een, ik wilde zeggen nieuw jasje, maar dat is niet waar—het begrip bestaat al eeuwen. In oorsprong gaat het alleen over niet uit bed willen komen.
Eigenlijk kan je het net zo goed plakken op alles wat je uitstelt:
Dat mailtje dat je al drie dagen geleden had moeten sturen.
Die afspraak die je blijft verzetten.
Die ene klus in huis.
Die beslissing die genomen moet worden.
Dat gesprek dat je liever ontwijkt.
En natuurlijk is dat soms prima. Even niks. Even lummelen.
Soms leidt dat zelfs tot grote inzichten…
Maar als je merkt dat je hurkle-durkle verandert in een eindeloze winterslaap voor alles wat je eigenlijk wél wilt doen… dan raad ik je aan om misschien tóch maar even in beweging komen.
Begin klein. Eén been uit bed. Eén zin typen. Eén stapje zetten.
En voor je het weet, ben je gewoon bezig.
Succes en geniet van je hurkle durkle!
