Deze hele serie Snippets over de relatie met je ouders, maar eigenlijk met alle mensen, die niet hebben geleerd hoe ze op een volwassen manier over hun eigen emoties en gevoel kunnen praten,
die niet hebben geleerd om open te staan voor jou, voor jouw behoeften en jouw inzichten,
die vluchten achter maskers om niet te hoeven dealen met hun eigen onhandige emoties,
dit alles is een hele diepe en ingewikkelde materie.
Zodra je inziet dat je ouders niet zullen veranderen, ontstaat ruimte voor de volgende vraag: Hoe kan ik mezelf wél geven wat ik nodig heb?
Daarvoor benoemt Dr. Lindsay Gibson in haar boek Kinderen van Emotioneel Onvolwassen Ouders drie krachtige stappen:
1. Stel grenzen
Grenzen stellen is een vorm van zelfrespect. Niet om afstand te creëren, maar om je energie te beschermen. Als je nooit grenzen mocht aangeven, niet boos mocht worden, dan zal dit jouw grootste uitdaging zijn. Vragen die naar boven kunnen komen, zijn: Vind de ander mij dan nog wel aardig? Wat nou als die ander boos op me wordt?
Soms betekent dit dat je een gesprek stopt wanneer het te veel verwijt of kritiek bevat. Je kiest voor rust en duidelijkheid in plaats van meegaan in drama.
2. Zoek veilige relaties
Zo’n proces doe je niet alleen. Het is super belangrijk om mensen te hebben bij wie je je veilig voelt: ik mag hier helemaal mezelf zijn. Dit kan een vriendin zijn, een partner, of een gekozen familie. Bij hen ervaar je, leer je hoe het voelt om wél echt gezien en gehoord te worden.
En als je van nature een internalizer bent, mag je nadenken over de vraag: Wat heb ík eigenlijk nodig in deze relatie? Waar heb ik behoefte aan?
In plaats van alleen maar bezig te zijn met de ander, mag je jezelf toestemming geven om jouw eigen wensen en grenzen te laten meetellen. En dat is niet makkelijk. Zeker als je als klein kind al hebt geleerd dat je je beter kan richten op de ander.
3. “Re-parent” jezelf
Misschien kreeg je als kind niet de steun en liefde die je nodig had. Maar nu heb je de kans om jezelf te geven wat je toen miste. Zacht zijn voor jezelf, jezelf troosten, jezelf toespreken met compassie. Self care is echt heel erg belangrijk, het is een must voor alle internalizers!
Dit is een affirmatie die je elke dag tegen jezelf mag zeggen: “Je bent veilig. Je bent goed zoals je bent. Ik ben er voor je.”
Je verleden zal nooit verdwijnen. Dit proces aangaan betekent wel dat de pijn je niet langer definieert. Je leert leven vanuit je True Self: verbonden, vrij en trouw aan jezelf. Met ups en downs, maar eerlijker, vrolijker en meer jou!
Als je jezelf herkent in dit hele proces, waar heb je op dit moment de meest behoefte aan? Welke van deze stappen voelt voor jou nu het meest uitdagend — grenzen, veilige relaties of jezelf re-parenten?
Het je realiseren dat je je hele leven op zoek bent naar LAVA, het liefst van je ouders, is een uitdaging die je niet in je eentje hoeft aan te gaan.
Soms is het fijn om iemand naast je te hebben die je helpt oude patronen te doorzien en ruimte te maken voor wie jij écht bent.
Je bent welkom. Altijd.
