Toen ik jong was, vertelde mijn moeder me best vaak dat ze haar studie niet had kunnen afmaken omdat ze zwanger van mij was geworden.
Ze zei het altijd luchtig, een beetje plagerig — maar ik voelde me best opgelaten.
Het werd zo’n beetje mijn stille ‘missie’: ik moest het goedmaken voor wat zij had gemist.
Ik moest het goed te doen.
Ik moest mijn studie af te maken.
Ik moest (soort van) voor haar te zorgen.
Ik moest haar trots maken — omdat ik me, op een of andere manier, verantwoordelijk voelde voor wat zij niet had kunnen doen.
Ik heb nooit getwijfeld aan haar verhaal. Kinderen doen dat nou eenmaal zelden.
Je neemt zulke verhalen als waarheid aan en bouwt je leven eromheen.
Je hebt geen idee van het onzichtbare contract dat je -onbewust- hebt getekend:
“Door mij kon zij het niet… dus nu moet ik het doen.”
En toen, zo’n tien jaar geleden, ontdekte ik dat haar verhaal niet klopte.
Ze was helemaal niet meer aan het studeren toen ze zwanger werd van mij.
Ze werkte al.
Het lijkt een klein detail, maar het veranderde alles voor mij.
Het verhaal dat mijn identiteit had gevormd — de goede dochter, de presteerder, de ik-regel-het-wel — bleek niet eens echt.
Het was háár verhaal, niet het mijne.
En toch had het me gemaakt tot wie ik nu ben — zowel in negatieve als in positieve zin.
Je kent vast ook wel van dit soort verhalen.
Verhalen die half grappend worden verteld, maar die een kind voor waarheid aanneemt.
Verhalen die onbewust bepalen hoe je jezelf ziet, en wat je denkt verschuldigd te zijn.
Ik zou je graag willen vertellen dat mijn moeder en ik dit hebben uitgepraat.
Maar dat hebben we niet.
Het is een non-topic.
Ze herkent mijn versie niet — en mijn gevoelens erover evenmin.
Dat was pijnlijk, maar het is de realiteit. En het is oké nu.
Wat nu telt, is dat ìk het duidelijk zie.
Dat ik haar waarheid los van de mijne kan zien.
Dat ik eindelijk kan teruggeven wat nooit van mij was.
Iets bewust worden lost het verleden niet op —
het geeft je alleen een keuze.
Om te zien wat je gevormd heeft.
Om te bepalen wat je nog wilt meenemen.
Dat is voor mij wat healing en bewustwording werkelijk betekenen:
van overleven naar leven.
Mijn moeder is al mijn hele leven heel zorgzaam en lief, maar zoiets als deze plagerige opmerkingen kan je leven enorm beïnvloeden.
En vergeet niet: het heeft me ook veel gebracht: doorzettings- en inlevingsvermogen bijvoorbeeld. En zo ook deze Snippet 😊
