Woorden hebben betekenis.

‘Ja duh’ hoor ik je denken.

Ze zorgen ervoor dat we met elkaar kunnen communiceren. We hebben afgesproken dat we een boom een boom noemen en geen garnaal.

Uitstellen, opschorten, talmen, vertragen, opschuiven. Allemaal woorden die aangeven dat je niet doet wat je zou moeten of zou willen doen. Soms is dat prima, want het geeft je tijd om te pruttelen, na te denken, een plan te maken. Vaak duurt het net te lang en haal je de in- of aanleverdatum niet. Jouw reactie op het niet halen van de deadline levert jou vervolgens stress op. Je ademhaling gaat sneller, je wordt zenuwachtig, slaapt misschien wel slechter en je bent vee sneller geïrriteerd.

Afgelopen jaar merkte ik dat iedereen tot rust kwam en hoe fijn veel mensen het vonden om geen overvolle agenda’s meer te hebben. Het verandert heel snel, nu alle maatregelen worden losgelaten.
Ik voel de stress om mij heen weer toenemen, zowel qua werk maar juist ook sociaal.

‘Mijn to-do-lijst is zo enorm lang. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Ik blijf het liefst in mijn bed met mijn dekbed over mijn hoofd’.

Herken je dit scenario? Is dit ook jouw liefste wens en dan maar hopen dat alles vanzelf over gaat?