Heb je ook weleens zo in de flow gezeten dat alles opeens van een leien dakje gaat?

Precies 20 jaar geleden zat ik in zo'n flow. Alles leek wel vanzelf te gaan. Waar heb ik het over?

Avatar is een kinderprogramma waar mijn kinderen (en ik) vroeger eindeloos en ademloos naar keken. Het gaat over een jongetje die er uit ziet als 12 maar in werkelijkheid natuurlijk veel ouder is. Hij is de enige die de wereld kan redden. Een wereld gebaseerd op de vier elementen die met elkaar strijden en daardoor is de hele wereld uit balans. Best wel herkenbaar, toch?

In één van de afleveringen ontmoet Avatar een oude goeroe die hem vertelt over de energieën en chakra’s die hersteld moeten worden in de wereld maar die eerst bij Avatar zelf hersteld moeten worden. Uiteraard, eerst bij hemzelf en dan pas de wereld.

Als je ‘s morgens je mobiel pakt, houd je dan je adem in?
Als je in een gesprek gaat met iemand en je weet niet helemaal zeker hoe die zal reageren, houd je dan je adem in?
Als je iemand moet bellen, houd je dan je adem in?
Als je voor het stoplicht staat te wachten, houd je dan je adem in?
Als je vol verwachting staat te wachten tot het concert van je favoriete band gaat spelen, houd je dan je adem in?  

Hoogstwaarschijnlijk ben je je helemaal niet bewust van het feit dat heel kort, een fractie van een seconde, je adem stokt en dat je dan pas uitademt. Vaak blijft het bij een korte en oppervlakkige ademhaling. Dat gebeurt tijdens je werk, bij je studie, op straat, thuis.

Laten we maar beginnen om de kop van deze blog direct te ontkrachten:
Er zijn heel veel verschillende vormen van stress.

Kijk maar:

Ted, die 100 km gaat hardlopen, voor het goede doel heeft fysieke stress: hoe houdt zijn lichaam het vol?
Tessa, die over een week met haar eindexamen gaat beginnen, heeft mentale stress: hoe kan ik alles onthouden?
Peter, die met een nieuwe baan gaat beginnen, kan ook stress hebben terwijl hij nadenkt of zijn nieuwe collega’s hem wel aardig zouden vinden.