Snippets/Blogs
Snippets zijn korte en langere blogs over onderwerpen die mij na aan het hart liggen. Ze verschijnen op Social Media: Instagram, FaceBook en LinkedIn, dus volg je me daar, dan ben je altijd als eerste op de hoogte van wat mij bezig houdt!
Wil je de Snippets in je mailbox krijgen, dat kan nu. Geef je jezelf op door je email adres door te geven.
Daar sta ik dan in de keuken. ‘Ineens’ met dat stukje chocola in mijn hand.
Je aanpassen om erbij te horen => Flock response
We kennen inmiddels de stressreacties fight, flight, freeze en fawn.
Maar er is er nog eentje die minder vaak genoemd wordt: flock – letterlijk: de kudde opzoeken.
Het verlangen om erbij te horen.
Om verbonden te zijn.
Om niet uit de groep te vallen.
Je ziet het bij een zwerm vogels en een school vissen: samen zijn ze sterker dan alleen.
Misschien geldt het ook wel voor voetbal supporters…
Waar komt de Fawn Response eigenlijk vandaan?
Vorige week schreef ik voor het eerst over deze wat onbekendere reactie op STRESS. Vandaag geef ik je graag wat achtergrond.
De term fawn response werd voor het eerst geïntroduceerd door de Amerikaanse therapeut Pete Walker in 2013. Hij beschreef pleasen als een vierde stressreactie, naast fight, flight en freeze.
Waar vechten, vluchten of bevriezen vaak zichtbaar zijn, is fawn onzichtbaar.
Je buigt mee, zoekt harmonie, zet je eigen grenzen opzij.
Niet omdat je dat wil – maar omdat je ooit hebt geleerd dat dit de veiligste optie was.
De Fawn Response: pleasen als stressreactie
Je hebt vast wel gehoord van de drie klassieke reacties op stress: vechten, vluchten of bevriezen.
Maar er is er nóg één. Minder bekend, maar behoorlijk aanwezig: pleasen.
In de traumatherapie wordt dit de fawn response genoemd – het is een automatische reactie waarbij je je aanpast aan de ander om spanning te vermijden.
Niet vanuit ontspanning.
Maar vanuit overleving.
Wat je lichaam je probeert te vertellen
Soms zegt je lichaam dingen die jij nog niet hardop durft te zeggen.
Je kaken zitten strak. Je schouders bij je oren. Je ademt kort en snel.
Je merkt het wel… maar je wéét het nog niet.
Jouw lichaam communiceert constant met je.
Alleen zijn we er niet zo goed meer in om te luisteren.
In mijn praktijk zie ik het vaak:
Klachten die op het eerste gezicht ‘lichamelijk’ lijken,
maar eigenlijk iets emotioneels ‘onder’ zich hebben.
