Een paar weken geleden schreef ik over allemaal slaaptips. Ik kreeg een mail van Marc met nog veel meer goede adviezen. Hij verzekerde me dat ze zijn uitgeprobeerd en dat ze werken! Ik ben het er helemaal mee eens.

Hier zijn ze:

Je best doen. Het goed doen. Geen fouten maken. Hoezo? Waarom?

We zeggen tegen onze kinderen dat het niet hoeft, dat ze mogen leren, vallen, opstaan. Maar ondertussen… doen we het zelf?

Ik zie het bij mijn kinderen. We geven ze de ruimte om fouten te maken, om te experimenteren. We zeggen: probeer maar, je mag falen. Maar als ik eerlijk ben? Ze doen het liever niet. En als ik nog eerlijker ben? Ik ook niet.

Trots. Een emotie met kracht, maar ook met een spanningsveld.

Ik ben er niet mee opgegroeid. Bij ons thuis gold het motto: “Doe maar gewoon, dan doe je al goed genoeg.” Dus ben ik voor jou (en mezelf 😊) op onderzoek gegaan.

In ‘Trots. De filosofie van een emotie’ onderzoekt Martha Claeys hoe trots zowel verbindend als gevaarlijk kan zijn. Ze onderscheidt drie vormen van trots op jezelf:

Je weet dat jouw baan je niet gelukkig maakt, maar elke keer als je aan verandering denkt, twijfel je. Wat als het tegenvalt? Wat als je spijt krijgt? En voor je het weet, blijf je zitten waar je zit.

Of misschien stel je al maanden uit om gezonder te eten, meer te bewegen, of een moeilijke beslissing te nemen. Niet omdat je niet weet hoe je het moet doen, maar omdat er onbewust iets te winnen valt door te blijven waar je bent.
Dit heet secondary gain: een verborgen beloning die maakt dat je (nog) niet in beweging komt.