De “power game”

Opvoeden is het ingewikkeldste wat er is en je krijgt er geen handleiding bij.

Kinderen, zeker tot een jaar of 7, zijn volledig afhankelijk van jou als ouder en opvoeder. Een baby kan alleen maar huilen om duidelijk te maken dat er iets mis is. Een kleuter weet inmiddels wel dat hij bij jou moet zijn om te krijgen wat hij wilt. Maar als je nu te vaak niet reageert, dan kunnen kinderen een rol aanleren om toch gedaan te krijgen wat ze nodig hebben.

Vaak is het zo dat kinderen eerder aandacht willen hebben dan hun zin krijgen, als ze de confrontatie aangaan met jou, als ouder.

Opvoeden anno nu!

Opvoeden is het ingewikkeldste wat er is en je krijgt er geen handleiding bij.

Nou ja, je voorbeeld is hoe het thuis bij jou ging. Soms wil je dat wel nadoen, maar vaker wil je het anders doen.

Wij hebben drie kinderen uit dezelfde fabriek -zo noemen wij dat- maar meer verschillend kunnen ze niet zijn. Ik besloot op zoek te gaan naar informatie want wat bij de één werkte, werkte helemaal niet bij de ander. Zo kwam ik uit bij Redirecting Children’s Behavior (RCB), een voorloper van Positief Opvoeden en TripleP.

Huh? Designer-jeans-syndroom?

Had jij daar wel eens van gehoord? Ik niet.

Zeker niet in combinatie met ademhalen.

• Elke broek die te strak zit is niet goed voor je ademhaling.
• Elke vrouw of man, die de hele dag haar/zijn buik inhoudt, belemmert de ademhaling.
• Elk kind dat slungelig op de bank hangt, belemmert zijn ademhaling
  (oké, deze hoort er niet helemaal bij maar bankhangen heeft dezelfde gevolgen).

Ik hoop van niet. Dat lijkt me zo vermoeiend.

Wij hebben onze kinderen al jong verteld dat we echt ons best doen en hen naar beste weten opvoeden, maar dat we ondertussen zullen sparen voor de therapeut of psycholoog die ze later ongetwijfeld nodig gaan hebben in plaats van voor hun vervolgopleiding... (zeker met een psycholoog/therapeut als moeder haha)

Stel je eens voor dat jij de perfecte ouders hebt.