Sinds covid ben ik een fervent wandelaar. Ik gebruik het als mijn meditatie. Het liefst ga ik elke dag minstens drie kwartier op stap. Bij ons in de buurt ligt mijn favoriete wandeling in een prachtig natuurpark. Maar met wilde paarden, herten en hele, grote Schotse hooglanders. En die liggen vaak midden op het pad.... doodeng vind ik die. Echt heel erg eng. Het liefst ga ik dan direct terug.

Ik merkte eigenlijk dat ik daar allang niet meer had gewandeld: de gedachte dat die beesten daar op het pad lagen zorgde ervoor dat ik niet ging…

De rol van elke puber is om de grenzen op te zoeken. Daarmee maak je je los van je ouders en ga je ontdekken wat jouw waarden en normen zijn. Het leven is een leerproces dus fouten maken hoort daarbij.

Heb je als ouder nooit grenzen aangegeven, dan wordt het voor je puber een heel ingewikkelde tijd. En dan is het daarna te laat om in te grijpen. Dan kan je als ouder beter je tijd uitzitten, totdat ze volwassen zijn.

In onze wereld vol gedachten en meningen vergeten we vaak hoe je eigen lichaam zich eigenlijk voelt.

Terwijl er zo langzamerhand steeds meer wetenschappelijke bewijzen komen dat lichaam en geest met elkaar verbonden zijn (*zie de PS).
Dat emoties en gevoel daar ook weer mee verbonden zijn.
Door je bewust te worden van wat je voelt, heb je een keuze om je gedachten te veranderen, om je gedrag te veranderen, om uit die vicieuze cirkel te komen.

Opvoeden is een kunst. En niet eentje die we leren op school.

Eén van de lastigste aspecten hiervan is consequent zijn.
Dat vraagt om geduld, discipline en, absoluut, om begrip.

In de kern gaat consequent zijn om “het stellen van heldere, realistische grenzen en deze consistent handhaven”.