Een afscheidsbrief…
Lieve jij,
Het doet mij pijn maar helaas is onze tijd samen tot een einde gekomen.
Jarenlang was je mijn compagnon, mijn maatje, mijn beschermer.
Ik verlangde naar jou.
Snippets zijn korte en langere blogs over onderwerpen die mij na aan het hart liggen. Ze verschijnen op Social Media: Instagram, FaceBook en LinkedIn, dus volg je me daar, dan ben je altijd als eerste op de hoogte van wat mij bezig houdt!
Wil je de Snippets in je mailbox krijgen, dat kan nu. Geef je jezelf op door je email adres door te geven.
Het doet mij pijn maar helaas is onze tijd samen tot een einde gekomen.
Jarenlang was je mijn compagnon, mijn maatje, mijn beschermer.
Ik verlangde naar jou.
Vaak weet je allang dat je te hard werkt, te vaak ja zegt, geïrriteerd en uitgeput ‘s avonds op de bank zit.
Wanneer bereik je het punt dat je er wat aan gaat doen?
Na de middelbare school wilde ik medicijnen studeren maar dat is een slecht plan als je flauw valt als je bloed ziet. De keuze voor psychologie was daarom snel gemaakt: leren over het menselijk gedrag. Superinteressant. Natuurlijk kregen we veel te horen over onderzoeken en theorieën over gevoel en emoties. Maar dat bleef toch theoretisch. Lekker in je hoofd dus.
Vaak doe ik met mijn cliënten een oefening om ze zelf te laten voelen wat die energie is. Wrijf je handen maar eens heel snel tegen elkaar. Totdat ze warm worden. Haal ze dan een beetje uit elkaar. Je kan dan warmte voelen tussen je handen. Of een soort van druk. Dàt is die energie waar ik het hier over heb.
Het blijft hangen. Het is een heel oud liedje van Frank Boeyen. Alleen het refrein…
Ik denk niet zwart
Ik denk niet wit
Ik denk niet zwart-wit
Maar in de kleur van mijn hart
Opeens buitelen de woorden in mijn hoofd over elkaar heen: